Vijf jaar na de rootsreis sta ik anders in het leven en kijk ik anders naar mijn roots en mijn plek in de (familie)geschiedenis. Ik ben mijn eigen persoon. Ik ben mijn opa niet. Ik ben mijn vader niet. Dit is een andere tijd. Het Zuid- Oost Aziatisch bloed wat door mijn aderen stroomt kwam via hen bij mij terecht maar uiteindelijk is dat afkomstig van inheemse voormoeders- én vaders, afkomstig uit het huidige Indonesie. Ik wil mijn roots volledig omarmen, zonder beperkingen, en ik wil dát deel in mijzelf beter leren kennen. In 2020 ging ik in mijn hoofd naar het oude Indië. Ik kwam terug uit Indonesie.

Toen Rolf een jaar geleden vertelde over de Taal- en Cultuurcursus was ik enthousiast maar voelde het niet direct als iets voor mij. Ik ben al ruim 20 jaar bezig en vond het ergens ook wel goed zo. Bovendien hebben zowel mijn vrouw als ikzelf een drukke baan, drie schoolgaande en sportende kinderen en een hond. Daarnaast doe ik graag hardlopen én schrijf ik dus artikelen. Heb ik wel zin om weer een verplichting aan te gaan? Mijn vrouw Fana is Moluks en onlangs besloten wij om in 2027 met ons gezin en mijn schoonouders een reis naar de Kei- eilanden te gaan maken.  Vooruitkijkend naar die reis word de taalcursus relevanter want het is wel de bedoeling dat we met familie en de mensen daar kunnen communiceren. Mijn vrouw is thuis opgegroeid met het Maleis waarbij ze de taal verstaat maar zelf niet vloeiend spreekt. Naar mijn weten word op iedere school in Indonesie het bahasa Indonesia ook onderwezen. Met die taal kun je dus in het hele land terecht, ook op de Molukken. Bovendien willen we te zijner tijd ook Java aandoen.

De cursus gaat over meer dan alleen de taal, zo legde Rolf mij uit: ‘tijdens de lessen gaan we weer op reis naar Indonesie, maar nu gezamenlijk met de klas. We staan stil bij situaties die tijdens een echte fysieke reis aan bod kunnen komen. Omdat we het belangrijk vinden dat onze deelnemers ook leren over Indonesie als land hebben we ervoor gekozen om een taal én cultuur cursus op te zetten. In samenwerking met de Indonesische ambassade in Den Haag streven wij ernaar om zoveel mogelijk mensen, en in het bijzonder de Indische en Molukse gemeenschap in Nederland, kennis te laten maken met Indonesie in het heden.’ Dus we gaan op reis? Zoals in de podcast serie? Dat leek me wel tof. Als de podcast afleveringen me al terug brachten naar daar, wat zouden deze lessen dan brengen?

Les 1. Ayo, berangkat (kom we gaan vertrekken)! We zien een foto van een vol vliegtuig van Garuda Airlines, klaar voor vertrek naar Jakarta - hoofdstad van Indonesie, ook wel kota Ibu genoemd, de moederstad. De les is dynamisch en interactief. We krijgen veel beeldmateriaal te zien en worden uitgedaagd met het (voor)lezen van de eerste woordjes waarbij we het alfabet afgaan en ons concentreren op de correcte uitspraak. Voor de echte beginner is het niet vanzelfsprekend dat de ‘c’ word uitgesproken als een ‘tj’. We gaan verder met city highlights: waar moet je echt langs als je Jakarta bezoekt? Heeft iemand nog aanvullingen? We gaan door naar praktische reistips en spreken met elkaar over het regelen van een visum, wat een gojek is, of je je moet wagen aan streetfood en zo ja waar je dan op moet letten? Leuk was de tip van (naam mevrouw) en Danny Wijnveldt met betrekking tot de WISE- kaart. Ik had er nooit van gehoord maar blijkbaar heb je met zo’n internationale kaart de mogelijkheid om zonder transactiekosten geld te pinnen, waar ook ter wereld. Daar moet ik nog eens goed naar kijken.

We vervolgen de les met grammatica en het leren van persoonlijke voornaamwoorden: saya, kamu, dia en verder. Het woord ‘wij’ is in Indonesie in twee delen opgesplitst. Zeg je ‘kita’ dan bedoel je ‘wij’ met zijn allen, inclusief de persoon of personen die je tegenover je hebt. Zeg je ‘kami’ dan bedoel je met ‘wij’ de personen met wie je op dat moment bent, zonder degene tegen wie je spreekt. Easy toch? Ongetwijfeld gaat dit op het moment suprême nog een keer fout. Het is een kwestie van herhaling krijg ik te horen van guru (leraar) Rolf. Hij kan het weten aangezien hij degene is die drie jaar in Malang op Java heeft gewoond en gewerkt, als leraar Engels. We lezen om de beurt een oefenzin voor waarbij we met name letten (en gecorrigeerd worden) op de uitspraak. Een punt van aandacht was onder andere de uitspraak van de letter ‘G’. Michael Passage kwam met een grappig voorbeeld: ‘het is nasi goreng, geen nasi GOOReng’. We spraken over makan en minum (eten en drinken) en leerden dat wanneer er ‘makanan khas’ op de gevel van een warung staat je ervan uit mag gaan dat er authentiek eten uit de betreffende streek wordt geserveerd. We gaan door met begroetingen (daa = doei), getallen en dagen van de week.

Het uur vliegt voorbij! We eindigen met een prachtige foto van de volgende bestemming in deze cursus: Bandung. Ik denk alweer terug aan mijn bezoek aan Bandung en ben benieuwd welke highlights er benoemd zullen worden als must visits. Nadat de les voorbij is ontvang ik een half uurtje later netjes de lesstof in de e-mail box. We krijgen huiswerk en er word nog eens weergegeven wat we met elkaar hebben bekeken en besproken. Sampai jumpa lagi!